1. Czynna i bierna

     Agresja czynna - to działania szkodliwe dla osób lub przedmiotów, na które je się kieruje. Z reguły bywa głośna i widoczna. Jej zewnętrzne oznaki to: krzyki, oskarżenia, złośliwości, szyderstwa, groźby i fizyczny atak. Najczęściej jest próbą ochrony samego siebie (poczucie własnej wartości, własnych potrzeb, przekonań czy stanu posiadania), a jej przyczyną jest głęboki brak poczucia bezpieczeństwa czy reakcja na frustrację. Często bywa także sposobem wyrażania negatywnych emocji lub osiągnięcia czegoś (np. pewnych dóbr materialnych).

     Agresja bierna - to próby manipulacji drugą osobą, dokuczanie jej lub ranienie bez ryzykowania otwartego konfliktu. Agresja bierna jest bardziej destrukcyjna od czynnej. Bierny agresor nie daje się złapać na gorącym uczynku. Dzieci, które uciekają się do agresji biernej, zazwyczaj zaprzeczają, że czują gniew wobec drugiej osoby czy wobec samego siebie. Bierna agresja to: nieodzywanie się, naburmuszona mina, obrażanie się.

2. Bezpośrednia i przeniesiona

     Agresja bezpośrednia - jest skierowana na osoby będące powodem frustracji.

     Agresja przeniesiona - zwraca się ku osobom, które nie miały nic wspólnego z frustracją agresora. Mamy z nią do czynienia u dziecka, które np. surowo karane przez rodzica w domu, zachowuje się agresywnie wobec słabszych kolegów w szkole, bijąc ich i dokuczając im w różny sposób.
     Agresja przeniesiona zakłóca relacje współżycia grupowego, np. klasy szkolnej, gdyż atak następuje bez żadnego zrozumiałego dla innych powodu. Wzbudza to poczucie krzywdy, przeświadczenie o niesprawiedliwym traktowaniu, a nieraz również chęć zemsty i odwetu za doznane przykrości, co przyczynia się do powstawania i narastania konfliktów grupowych.

3. Fizyczna, werbalna i emocjonalna

     Agresja fizyczna - może przybierać formę zachowań napastliwych lub destruktywnych o bezpośrednim lub pośrednim charakterze. Do bezpośrednich zachowań należą te, które przybierają formę trwających stosunkowo krótko ruchów poszczególnych części ciała: rąk (uderzenie, trącenie, szarpanie), nóg (nastąpnięcie, podstawienie nogi, kopnięcie), mięśni twarzy (wykrzywianie się, przedrzeźnianie). Atak może odbywać się przy użyciu prostych narzędzi, takich jak: szpilka, linijka, kamień.        Agresja często wyraża się w formie złożonych zachowań napastliwych i przybiera postać bójek, pobić, przestraszania kogoś, niesprawiedliwego traktowania. Pośrednie zachowania napastliwe występują zazwyczaj jako: dokuczanie, przeszkadzanie, zanieczyszczanie, chowanie lub zamiana przedmiotów. Agresor często działa anonimowo. Do zachowań destruktywnych należą: rzucanie, uderzanie, kopanie, wybuchy złości. Pośrednie zachowania destruktywne polegają na niszczeniu lub uszkadzaniu rzeczy stanowiących własność osoby będącej przedmiotem agresji.

     Agresja werbalna - to jeden ze sposobów wyrażania uczuć negatywnych w formie i treści wypowiedzi: kłótnie, krzyki, wyśmiewanie, przezywanie, ośmieszanie, dokuczliwość słowna. Może przybierać formę bezpośrednich lub pośrednich wypowiedzi napastliwych, szkodzących i poniżających.

     Ø Bezpośrednia agresja słowna wyraża się poprzez: wypowiedzi napastliwe - tj. grożenie, straszenie, odpędzanie; wypowiedzi szkodzące - tj. odbieranie uprawnień przysługujących danej osobie, podawanie nieprawdziwych informacji; wypowiedzi poniżające - takie jak: przezywanie, wyśmiewanie, wysuwanie nieuzasadnionych wątpliwości.

     Ø Pośrednia agresja słowna to skierowane do osób trzecich wypowiedzi agresywnych mających wyrządzić przykrość lub szkodę danej osobie. Przejawia się

w wypowiedziach napastliwych, szkodzących i poniżających.

     Agresja emocjonalna - jest jednym ze skutków przeżywania przez dziecko lęku lub złości, spowodowana jest najczęściej brakiem zaspokojenia potrzeby bezpieczeństwa. Agresja emocjonalna bezpośrednia może wywoływać: płacz, krzyk, ucieczkę, bicie, plucie, kopanie.

4.Autoagresja

Brak wiary we własne siły, zaburzenia w postrzeganiu własnej osoby, nieumiejętność sprostania wymaganiom, brak nadziei- prowadzi to do zachowań agresywnych skierowanych przeciw własnej osobie. Może to być skłonność do zachowań ryzykownych, nieświadome działanie na własną szkodę, lęk przed działaniem. Częstą formą działań autodestrukcyjnych  są zachowania związane z uzależnieniem. Wiele osób uzależnionych ma pełną świadomość wyrządzanego sobie zła, np. dla palacza o skłonnościach autodestrukcyjnych ostrzeżenie o konsekwencjach zdrowotnych nie ma większego znaczenia. Autoagresja może przyjmować różne postacie - np.: drastyczne odchudzanie, samookaleczenia, próby samobójcze.