METODA INFORMACYJNO-PERSWAZYJNA
Należą one do metod pośrednich: przez
przekaz słowny wpływamy na wychowanka. Te metody, oparte na komunikatach
językowych, wymagają szczególnych umiejętności wychowawcy – zarazem doświadczenia
i intuicji pedagogicznej. Istotna jest zwłaszcza trafność oceny potrzeb
i oczekiwań wychowanków oraz ich postaw i przekonań.
Stosując metody informacyjno-perswazyjne, wychowawca nie może poprzestać
na werbalizmie, moralizatorstwie, nie może też działać impulsywnie.
Wnioski:
- metoda ta polega głównie na rozmowie
- nauczyciel poprzez przekaz słowny może pokazać wychowankowi problem z zupełnie innej perspektywy

METODA MODELOWANIA-WZOROWANIA
Ważną rolę odgrywają tu procesy naśladownictwa. Istotne są właściwości modela: jego atrakcyjność, powodzenie, prestiż społeczny
itp. Jeśli zostaną one wzbogacone osobistym związkiem wychowanka z modelem,
wychowawca staje przed wielką szansą wykorzystania naturalnego dążenia do
naśladowania. Może kształtować postawy, zachowania i przekonania.
Za pomocą tej metody można modyfikować także różnorodne czynności poznawcze
i językowe oraz kryteria ocen moralnych.
Wnioski:
- nauczyciel może przedstawić autorytety godnego naśladowania
- po znalezieniu wzorca godnego naśladowania, uczeń może radykalnie się zmienić i zobaczyć swoje mocne strony

ŚRODKI WYCHOWAWCZE
Zabraniające/zakazujące środki wychowawcze zmierzają do wyrugowania
określonych zachowań i postaw wychowanków. W behawiorystycznych ujęciach
nazywa się je „wzmocnieniami negatywnymi”, a ich główny cel sprowadza się
do oduczenia danych zachowań. Zaliczamy tu: pouczenie, przypomnienie, upomnienie,
pogróżki, naganę i karę. Stosujemy je, gdy chcemy pokazać wychowankowi,
że jego zachowanie jest niewłaściwe, lub gdy zmierzamy do zaniku jego
niewłaściwej postawy
Wnioski:
- jeżeli uczeń otrzyma kare to czasem bardziej zrozumie swój błąd
- stosując ten środek wychowawczy należy być bardzo ostrożnym, ponieważ wychowanek może negatywnie nastawić się do sytuacji